Теміржанов Тлеубек (1907-1966 жж.)

Менің үлкен атам Теміржанов Тлеубек 1907 жылы Павлодар облысы, Каганичевичи (қазіргі Ақсу) ауданының Қызылжар ауылында (№10 ауыл) дүниеге келген. Ол 9 жасында жетім қалды. 14 жасында өзінің болашақ өмірі мен екі қарындасының тағдыры үшін жауапкершілікті өзіне алды. Бірақ қиындықтар жас жігітті сындырмай, оның ең жақсы адами қасиеттері еңсесін түсірмеді.

Омбыда кең профильде машинист болып оқыды, қажымай жұмыс жасады, комсомолға, кейін партияға кірді.

1935 жылы Семей облыстық кеңестік партия мектебін бітірді.

Соғыс қарсаңында Павлодар облысы, Ертіс ауданы, Калинин кеңшарында менеджер болып жұмыс істеді және үйленді. Қыздары 3 жаста еді, алда үлкен жоспарлар болды. Осының бәрін бір түн ішінде соғыс жойып жіберді.

Теміржанов Тлеубек коммунист және адамгершілік құндылықтары жоғары адам ретінде 1941 жылдың шілдесінде Ертіс АӘК-нен өз еркімен майданға аттанды. Ол Волхов майданының 44-атқыштар дивизиясының 305-атқыштар полкіне түсті. Майданның алғашқы күндерінен бастап оның ұйымдастырушылық қабілеттері пайда болды. Ол оқ-дәрілерді алдыңғы қатарға жеткізу бөлімінің командирі, полктің партиялық бюросының мүшесі, үгітші және миномет серіктестігінің есептеу командирі болған. Атам тек білікті жауынгер ғана емес, сонымен бірге әріптестерінің көңіл-күйін көтеруге көмектесті.

Ынталандыру ретінде 1942 жылы 6 қарашада полк командирінің алғысы үшін «Өте жақсы миномет» төсбелгісін алды. КСРО әскери архивтері ішінен «Халық ерлігі» сайтында оның атын марапаттау рәсімінен таптым. Бұл бұйрықтан менің үлкен атам аға сержант Теміржанов Тлеубек Волхов майданының 44-атқыштар дивизиясының 305-Қызыл Ту атқыштар полкінің 3-миномет-шабуылдау компаниясының командирі болғанын білемін.

1943 жылдың 30 сәуірінде жақсы дайындалған миномет жаудың 5 пулеметін жойып, 7 серіктестік минометтен отты сөндіріп, 160-қа жуық фашистік солдат пен офицерді жойғаны үшін «Ерлігі үшін» медалімен марапатталды. Сондай-ақ бұл бұйрықта Теміржановтың жараланғаны, бірақ эвакуациядан бас тартқаны, экипажға командирлік етуді жалғастырғаны және ұрыс тапсырмасын сәтті аяқтағаны айтылады. Олардың дивизиясы қоршаудағы Ленинградты азат ету үшін күрескен. Ал Ленинградты қоршау 872 күнге созылды: 1941 жылдың 8 қыркүйегінен 1944 жылдың 27 қаңтарына дейін.

1943 жылғы 20 қарашадағы шайқастардың бірінде аяғынан ауыр жараланып, ауруханаға түсті. Оң аяғын кесіп тастауға тура келді.

1944 жылы сәуірде мүгедектікпен елге оралды. Бірақ ол Отаны үшін бәріне дайын болды, майданды тылда жағдайы мүшкіл болса да, азық-түлікпен қамтамасыз ету керек болғандықтан, қайтадан совхозда белсенді жұмыс істей бастады. Басқарушы, партия ұйымының хатшысы болды.

Әскери және еңбек ерлігі үшін Теміржанов Тлеубек «Ерлігі үшін», «Германияны жеңгені үшін», «1941-1945 жылдардағы Ұлы Отан соғысындағы ерен еңбегі үшін» медальдарымен марапатталған.

Теміржанов Тлеубек атам 1966 жылы қайтыс болды. Әжеміз Ахметова Шәрипамен үш бала тәрбиелеп өсірді. Олардың арқасында қазір 18 немере мен шөберелер біздің Қазақстанның игілігі үшін жұмыс жасап жүр.

Менің үлкен атам – өз Отанын қорғау үшін өмірін қиюға дайын болған батыр, батыл, ержүрек күрескер. Мұны оның марапаты бойынша бағалауға болады.

«Ерлігі үшін» медалі КСРО-ның наградалар жүйесіндегі ең жоғары медаль болды және тек жеке ерлігі үшін марапатталды.

Мен өзімнің батыр атаммен мақтанамын. Менің үлкен атам Теміржанов Тлеубек мәңгі өлмес полктың жеңімпаз қатарында болды, ұрпақтары оны әрқашан еске алады. Атамыз мәңгі есімізде.

Авторы: шөбересі Шынар Теміржанова