Сирек ауруға шалдыққан науқас қала әкімдігінен баспана мәселесін шешіп беруді сұрайды
Себебі ол – еліміз бойынша виллебранд ауруына шалдыққан жалғыз науқас. Ал бұл дерт кепілдендірілген тегін медициналық қызмет көрсету тізіміне кірмейді. Сәйкесінше, мемлекет тарапынан оған еш көмек қарастырылмаған.
25 жыл бұрын Бақытжан Нұрғызова соқыршек болып ауруханаға түскен. Дәрігерлердің салғырттығынан, келіншектің ішінде қайшы қалып қойыпты. Келесі күні оны алу үшін тағы бір операция жасалды. Десе де бойына инфекция тарап үлгергендіктен, сырқаты ушыға түскен.
Бақытжан Нұрғызова, қала тұрғыны:
- Бәлкім, виллебранд ауруы оған дейін де болған болар. Бірақ аурудың асқынуына дәл осы жағдайдан кейін инфекцияның түсуі әсер етті. 6 операция жасаттым. Жатырымды, аналық безім мен өкпемнің астыңғы бөлігін алып тастады. Содан бері денсаулығым сыр беріп, ауруханадан шықпайтын болдым. Қазір II топтағы мүгедекпін.
Виллебранд – өте сирек кездесетін ауру. Жаһанда тек 1% адамның ғана бойында табылатын бұл індет гемофилияға ұқсас. Сәл ғана жарақат алса, қан тоқтамай ағады. Тіпті тіс жұлдыртудың өзі өмір үшін қауіпті екен. Ал қанды тоқтататын арнайы бір кішкентай губкасының өзі – 100 мың теңге. Сирек сырқат тегін медициналық қызмет тізіміне енбейді. Денсаулық сақтау министрлігі виллебранд квота бөлінетін аурулардың тізімінде жоқ деп отыр. Еліміздегі жалғыз науқас елордада мемлекеттік гематологиялық орталықтың жоқтығына да шағымданды. «Жекелей бөлімшелер болғанымен, оның өзінде маман тапшы», – дейді.
Бақытжан Нұрғызова, қала тұрғыны:
- Осыған байланысты Алматыдағы №7 қалалық ауруханаға жүгінуге мәжбүрмін. Бірақ оның өзінде соңғы 3 жылда Мәскеу, Новосібір, Санкт-Петерборға жиі баратын болдым. Себебі оларда бұл ауру квотаға кіргендіктен, препараттар алуға болады әрі кәсіби мамандар да көп. Бұл ауруда күтпеген жерден қан кетуі мүмкін ғой. Бізде мұндайда дәрі-дәрмектер берілмейді, сосын жекелей бөлімшелерге ғана қарала аласың. Оның өзінде көмек көрсете алатын мамандар тапшы.
Ширек ғасыр бойы мемлекеттік мекемелердің табалдырығын тоздырып, министрлер мен депутаттарға, әкімдер мен шеңділерге бірнеше мәрте хат жазған. «Көмек береміз, өзгертеміз» деп уәде еткенімен, барлығы сол күйі өзгеріссіз қалып, мәселенің түйіні әлі күнге дейін тарқатылмай келеді. Бүгінде бұған қоса, баспана мәселесі де салмақ салып отыр. Кезінде емделудің қымбатшылығына байланысты пәтерін сатқан ол қазір елордада баспана жалдауға мәжбүр. Осы күнге дейін пәтер ақысын төлеп келген. Бірақ оны уақытылы төлеуден қалған соң, баспана иесі пәтерді босатуын сұрап жатыр. Ал Бақытжан Нұрғызова ем алу үшін Алматыға жол жүреді.
Бақытжан Нұрғызова, қала тұрғыны:
- Алматы қаласы әкімінің қабылдауына баруға ниеттімін. Егер баспана мәселесі шешіліп, Алматыда тұратын болсам, көпсалалы ауруханалардың біріндегі гематологтарға алаңсыз қаралатын едім. Ал қазір екі қала арасында ары-бері жүруге мәжбүрмін. Сондай-ақ «Қазақстан халқы» қорынан да көмек сұрағым келеді. Бұл сырқатқа шалдыққан жалғыз науқас болғаным үшін дәрі-дәрмегімді уақытылы ала алмаймын, себебі ол квотадағы аурулар тізіміне кірмейді.
Басына түскен қиындықпен қызы мен 2 немересі үшін күресіп келе жатқан Бақытжан Нұрғызова әлі де болса үміт үзбейді. «Қазақстан халқына» қоры көмектессе, сырқаты бәсеңдеп, ауыр күндер артта қалар деп сенеді.
Авторлары: Дана Әлиева, Аян Сәрсенбаев